Ένας θάνατος, μια απόλυση, ένας χωρισμός μπορούν να μας κάνουν να νιώσουμε ότι χάνουμε τον έλεγχο της ζωής μας. Μπορούν όμως αυτές οι δυσκολίες να οδηγήσουν και σε κάτι καλό; Και πράγματι μπορεί κανείς να ωφεληθεί μακροπρόθεσμα αρκεί να ερμηνεύσει την τραυματική εμπειρία, τη δυσκολία ως μια πρόκληση, ως ένα μάθημα, ως μια ευκαιρία και όχι ως πρόβλημα. Να δει τα εμπόδια ως δυνατότητες για να ανακαλύψει και άλλες πλευρές του εαυτού του.
Οι Πρώτες Αντιδράσεις
Στην αρχή είναι φυσιολογικό να υπερισχύει ο πανικός. Είναι το λεγόμενο σοκ που παθαίνει κάποιος όταν από μια δεδομένη κατάσταση μεταβαίνει απότομα σε μια άλλη.
Μηχανισμοί Άμυνας
Οι τραυματικές εμπειρίες, δυσκολίες συχνά μας βρίσκουν απροετοίμαστους. Τότε είναι που επιστρατεύονται οι μηχανισμοί άμυνάς μας για να μας προστατέψουν όσο γίνεται. Ένας τέτοιος μηχανισμός είναι η άρνηση, ο αποκλεισμός δηλαδή του αρνητικού συναισθήματος που μας προκάλεσε ένα άσχημο γεγονός. Πρόκειται για μια συνηθισμένη αντίδραση, η οποία όμως θα πρέπει να μη διαρκεί πολύ, καθώς μακροπρόθεσμα δε βοηθά το άτομο να ξεπεράσει το τραυματικό γεγονός, τη δυσκολία. Γιατί, όσο και να μην αποδέχεσαι το συμβάν που άλλαξε τη ζωή σου, δυστυχώς είναι εκεί, αν μη τι άλλο σου, διδάσκει κάτι.
…Στην Απώλεια
Ακόμα και ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου γίνεται για κάποιους λόγους, είναι η ολοκλήρωση του κύκλου του και καλούμαστε να το αποδεχτούμε γιατί είναι και αυτό κομμάτι της ζωής. Βέβαια στην αντιμετώπιση παίζει ρόλο το τί είδους σχέση είχαμε και κατ’ επέκταση το πώς θα είναι η ζωή μας από δω και πέρα, καθώς έπειτα από ένα τέτοιο γεγονός γίνεται αλλαγή ρόλων. Αν, για παράδειγμα, μια γυναίκα χάσει το σύζυγό της, καλείται να αναλάβει και το δικό του ρόλο με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται. Σε κάθε περίπτωση, όταν κάποιος βιώνει μια απώλεια, χρειάζεται πολύ ισχυρή υποστήριξη από τους οικείους του. Θα πρέπει να εκφράσει και να μοιραστεί τη θλίψη ή το θυμό και να βιώσει το πένθος όπως το νιώθει ώστε να επιλυθεί η κατάσταση μέσα του και να προχωρήσει.
….Στην Απόλυση
Η εργασία έχει συνδεθεί με το τί αξία δίνει κανείς στον εαυτό του. Επομένως μια απόλυση, ιδιαίτερα έπειτα από πολλά χρόνια δουλειάς, συχνά βιώνεται ως μια απόρριψη της ανθρώπινης αξίας. Αν μάλιστα δέχεται κανείς και αρνητικές κριτικές από το περιβάλλον του, μπορεί να βιώσει συμπτώματα κατάθλιψης και να απομονωθεί. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να δει κανείς το πλαίσιο στο οποίο γίνεται η απόλυση, αν δηλαδή είχε να κάνει με εξωγενείς παράγοντες ή υπήρχε και προσωπική υπαιτιότητα. Όπως και να ‘χει πάντως, δε σημαίνει ότι ο άνθρωπος παύει να έχει αξία, καθώς δεν είναι μόνο επαγγελματίας αλλά και πατέρας, σύζυγος, φίλος. Έτσι λοιπόν δε πρέπει να φορτωθεί με ενοχές αλλά να επαναπροσδιορίσει την εικόνα που έχει για τον εαυτό του, να εξετάσει τα λάθη του, να βελτιώσει τις ικανότητές του και να προσαρμοστεί αποφασίζοντας ακόμα και να ασχοληθεί με κάτι που έως τότε δεν είχε καν φανταστεί.
Η προσαρμοστικότητα μας μαθαίνει να είμαστε ευχαριστημένοι με λιγότερα πράγματα συναισθηματικά, σωματικά, ψυχολογικά και να νιώθουμε ευγνώμονες γι’ αυτά που έχουμε εστιάζοντας σε όσα έχουν πραγματική αξία. Έτσι λοιπόν μπορούν οι δυσκολίες να γεννήσουν ευκαιρίες.