Πως να διαχειριστώ την απιστία
Όταν ένας άντρας ή μια γυναίκα απατήσουν το σύντροφο τους, αυτό σημαίνει ότι ο συναισθηματικός τους δεσμός έχει αλλοιωθεί. Δηλαδή δε καλύπτονται οι ανάγκες του ενός εκ των δύο συντρόφων. Βέβαια αυτό είναι κάτι που συμβαίνει με την πάροδο του χρόνου στην περίπτωση εκείνων των συντρόφων που δε φροντίζουν τη σχέση τους ώστε να κρατούν άσβεστη τη φλόγα που τους οδήγησε στη σύναψη της.
Τι οδηγεί έναν άντρα ή μια γυναίκα στο να απατήσει την/τον σύντροφό της;
Μπορεί να ακούσετε να λένε ότι βαρέθηκε ο ένας τον άλλο, δεν υπήρχε κατανόηση, μάλωναν συνεχώς, ήθελαν να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό για να ανανεωθούν, χάθηκε η μαγεία της σχέσης τους, ήθελαν να τονώσουν τη θηλυκότητά τους ή τον ανδρισμό τους ώστε να αισθανθούν ξανά ποθητοί από το άλλο φύλο, ήταν μια στιγμή αδυναμίας. Στις παραπάνω περιπτώσεις χρειάζεται να αναρωτηθούμε αν η γυναίκα ή ο άντρας προσπάθησαν να δώσουν ώθηση στη σχέση τους ώστε να την αναθερμάνουν και να ξεπεράσουν τους σκόπελους που τους έφεραν σε απόσταση. Η απάντηση πιθανόν να είναι αρνητική. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπήρχε διάθεση αλλαγών προκειμένου να διατηρήσουν τη σχέση τους και ότι προτίμησαν να αποφύγουν τη διαχείριση των θεμάτων εκείνων που τους οδήγησαν στην απιστία.
Οι συνέπειες της απιστίας επηρεάζουν και τους δύο συντρόφους.
Από την πλευρά αυτού που απατά τον σύντροφό του θα μπορούσαμε να πούμε ότι βρίσκεται σε μια συνεχής διαδικασία εύρεσης δικαιολογιών προκειμένου να καλύψει τις κινήσεις του. Ακόμη μοιάζει να φορά μια μάσκα όπου κάθε φορά χρειάζεται να υποδυθεί διαφορετικούς ρόλους καθώς άλλες φορές δείχνει πολύ ερωτευμένος με τον/την σύντροφό του και άλλες φορές συμπεριφέρεται επιθετικά, υπάρχει δηλαδή μια αμφιθυμία καθώς τα συναισθήματά του βρίσκονται σε σύγκρουση. Αυτή η κατάσταση είναι ψυχοφθόρα καθώς κανείς παραμένει σε μια κατάσταση που πλέον δεν τον/την εκφράζει ενώ έχει την επιλογή να απομακρυνθεί.
Από την άλλη πλευρά ο απατημένος ή απατημένη δεν μπορεί να κατανοήσει εύκολα την αλλαγή στάσης του/ης συντρόφου του όπου αναρωτιέται τι μπορεί να συμβαίνει χωρίς να λαμβάνει απαντήσεις, βρίσκεται δηλαδή σε μια συνεχής διαδικασία υποθέσεων. Αυτό βέβαια ισχύει πριν μάθει κανείς την αλήθεια καθώς μετά οι αντιδράσεις είναι διαφορετικές. Πιο συγκεκριμένα ο απατημένος/η νιώθει προδομένος/η, χάνει την εμπιστοσύνη του στους σημαντικούς για αυτόν/ήν ανθρώπους, ερμηνεύει τον εαυτό του ως ανίκανο να αγαπηθεί, νιώθει ακυρωμένος/η ως άντρας ή ως γυναίκα, είναι σοκαρισμένος/η καθώς αρχικά δεν μπορεί να πιστέψει ότι κάτι τέτοιο συνέβη σε αυτόν/ήν, νιώθει θλίψη συγκρίνοντας τον εαυτό του με την εξωσυζυγική σχέση και θυμό που δεν μπόρεσε να αντιληφθεί εγκαίρως τα σημάδια που φανέρωναν την εμπλοκή τρίτου ατόμου στη σχέση του, σκέφτεται ότι δε θα μπορέσει να βρει ξανά νέο σύντροφο.
Αυτό το οποίο χρειάζεται να κάνει ο απατημένος ή απατημένη για να διαχειριστεί την απιστία είναι να δώσει χρόνο στον εαυτό του/της έτσι ώστε να δει την κατάσταση με περισσότερη ηρεμία ώστε να μπορέσει να την αποδραματοποιήσει. Επίσης χρειάζεται να τονιστεί ότι σημαντικό ρόλο παίζει η αντίληψη που έχει ο/η απατημένος/η σύντροφος για την έννοια της σχέσης και της δέσμευσης όπου μπορεί να το θεωρήσει έγκλημα και να απαιτήσει την ανάλογη τιμωρία ή να το δει σαν μια ευκαιρία επαναπροσδιορισμού της σχέσης ώστε να πορευθούν και οι δύο σε νέες κατευθύνσεις. Ακόμη χρειάζεται πέρα από την αρνητική έκφραση συναισθημάτων να οδηγηθούν σε διάλογο με διάθεση κατανόησης και συγχώρεσης αναλαμβάνοντας ο καθένας την ευθύνη των πράξεων του καθώς κάθε πλευρά συνέβαλλε στην απιστία είτε ο ένας σύντροφος με το να μη δώσει προσοχή στα προβλήματα που συσσωρεύονταν είτε ο άλλος σύντροφος με το να αποφύγει την υπέρβαση των δυσκολιών λέγοντας π.χ. ότι αν ραγίσει το γυαλί δε ξανακολλάει. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση ξεχνά κανείς ότι η σχέση δεν είναι ένα άκαμπτο υλικό αλλά ένας ζωντανός οργανισμός που εξελίσσεται, επιδέχεται βελτιώσεις και μπορεί να αποκατασταθεί αρκεί να υπάρχει θέληση και από τις δύο πλευρές.
Αναφέρθηκε πιο πάνω η λέξη συγχώρεση. Εδώ γεννάται το ερώτημα αν μπορεί ο/η απατημένος/η να συγχωρέσει τον/την σύντροφό του/της. Η απάντηση είναι ότι εξαρτάται από τα κίνητρα που έχει κανείς, αν δηλαδή ο/η απατημένος/η δει το σύντροφό του να είναι ειλικρινά μετανιωμένος για αυτό που έχει συμβεί και ότι υπάρχει γνήσια διάθεση αλλαγών ώστε να ξαναδώσουν στη σχέση τους νέα πνοή. Επιπλέον η συγχώρεση βασίζεται και στην ένταση των συναισθημάτων που είχαν ο ένας για τον άλλο, πράγμα που σημαίνει ότι αν η σχέση είχε τελματώσει τότε πιθανόν να μην ενδιαφέρει κανένα από τους δύο συντρόφους η συγχώρεση, αλλά το τέλος της σχέσης.
Εν κατακλείδι θα μπορούσε να ειπωθεί ότι παρά τον πόνο που μπορεί να προκαλέσει μια τέτοια κατάσταση μπορεί κανείς να δει και την άλλη όψη του νομίσματος και μέσα από την αναζήτηση του ” πως να διαχειριστώ την απιστία “, να εμφανιστούν ευκαιρίες που γεννώνται, για νέες αρχές και μεγαλύτερη αυτογνωσία.