Αρχικά προτού βοηθήσουμε κάποιον/α με κρίση πανικού χρειάζεται να γνωρίζουμε τί σημαίνει κρίση πανικού. Η κρίση πανικού είναι ένα ξέσπασμα έντονου άγχους που συνοδεύεται από σωματικά συμπτώματα και καταστροφικές σκέψεις. Η διάρκεια της κρίσης είναι από 2-30 λεπτά.
Τα σωματικά συμπτώματα που συνοδεύουν μια κρίση πανικού είναι τα εξής:
-Αίσθημα πνιγμού
-Σφίξιμο, πίεση στο στήθος
-Τρέμουλο, αδυναμία
-Υπερβολική εφίδρωση
-Μούδιασμα σε χέρια και πόδια
-Ταχυκαρδία
-Ναυτία, στομαχικές ενοχλήσεις
-Αίσθημα κρύου-ζέστης
-Δυσκολία στην αναπνοή
Οι σκέψεις που αντίστοιχα συνοδεύουν μια κρίση πανικού είναι οι εξής:
-Θα τρελαθώ
-Θα χάσω τον έλεγχο
-Θα λιποθυμήσω
-Θα καταρρεύσω
-Θα πάθω καρδιακή προσβολή
-Θα πάθω εγκεφαλικό
-Θα ουρλιάζω και θα γελοιοποιηθώ
Σε αυτό το σημείο χρειάζεται να εστιάσουμε στο τί προκαλεί μια κρίση πανικού. Οι παράγοντες που οδηγούν στην εμφάνισή της είναι οι εξής:
-Τραυματικά γεγονότα στην παιδική ηλικία
-Ερμηνεία σωματικών συμπτωμάτων με καταστροφικό τρόπο
-Επιφόρτιση της γυναίκας με πολλαπλούς ρόλους
-Ενεργοποίηση της αντίδρασης μάχης-φυγής δίχως την παρουσία κινδύνου
-Υπεραερισμός
-Σωματικές ασθένειες
Όταν λοιπόν εμφανίζεται μια κρίση πανικού και αυτή επαναλαμβάνεται τότε δημιουργείται “ο φόβος του φόβου” ο οποίος προκαλεί μεγαλύτερο άγχος και τότε τα σωματικά συμπτώματα παρερμηνεύονται και οδηγούμαστε στην αποφυγή καταστάσεων.
Για αυτό το λόγο χρειάζεται να ανακαλύψουμε τις πηγές που ενισχύουν το άγχος ώστε να βοηθήσουμε κάποιον/α με κρίση πανικού ξεκινώντας με το να καταγράφουμε πότε εμφανίζονται οι κρίσεις πανικού, ποιες συνθήκες επικρατούν εκείνη τη στιγμή, τί σκεφτόμαστε π.χ. δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής-αδιέξοδο, νιώθω αμηχανία και ντροπή για αυτό που μου συμβαίνει, έχω την αίσθηση ότι δε θα υπάρχει κάποιος/α για να με βοηθήσει, είμαι στα πρόθυρα της τρέλας, χάνω τον έλεγχο ώστε να τις διαχειριστώ αποτελεσματικά αναδομώντας τες.
Εν συνεχεία χρειάζεται να βοηθήσουμε κάποιον/α με κρίση πανικού να τη διαχειριστεί με εστίαση στην αλλαγή του τρόπου ζωής π.χ. να ακολουθηθεί μια ισορροπημένη άσκηση και διατροφή, να μάθει τεχνικές χαλάρωσης και απόσπασης της προσοχής, να αλλάξει τους δυσλειτουργικούς τρόπους σκέψης και να φροντίσει σταδιακά να έρθει σε επαφή με ό,τι τον/ην αγχώνει δίχως να το αποφεύγει αλλά οριοθετώντας το.
Όλα τα παραπάνω μπορούν να γίνουν μέσα στο ασφαλές πλαίσιο της ψυχοθεραπείας.