Μήπως το παιδί σας φοβάται υπερβολικά; Έχει συχνά την εντύπωση ότι κινδυνεύει χωρίς προφανή λόγο και αιτία; Είναι σύνηθες τα παιδιά να βρίσκονται αντιμέτωπα με τον φόβο και αυτό, στις περισσότερες των περιπτώσεων, αποτελεί μια φυσιολογική…
Ως φοβία ορίζεται ο αδικαιολόγητος φόβος που προκαλεί μια υπερβολική αντίδραση απέναντι σε μια κατάσταση ή ένα αντικείμενο. Το παιδί βρίσκεται αντιμέτωπο με ένα άγνωστο και ασαφή κίνδυνο του οποίου η προέλευση είναι εσωτερική. Ο εσωτερικός του κόσμος δημιουργεί την αίσθηση ότι κινδυνεύει από το φοβικό του αντικείμενο και όχι από κάποιο πραγματικό ερέθισμα ή απειλή. Είναι λογικό, λοιπόν, αυτή η περίπλοκη κατάσταση να προβληματίζει τους γονείς και να νιώθουν αμήχανοι ως προς τον τρόπο που θα την αντιμετωπίσουν.
5 φράσεις προς αποφυγήν για τις φοβίες παιδιών
1. Θα περάσει. Δείξε μου εμπιστοσύνη!
Το μόνο που θέλετε είναι να ανακουφίσετε το παιδί σας. Να το ηρεμήσετε! Πιστεύετε ότι οι συμβουλές και τα όμορφα λόγια σας θα καταφέρουν να λύσουν το πρόβλημα. Το παιδί σας, όμως, τη στιγμή που κυριεύεται από τη φοβία του, δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί σε αυτό το τρυφερό κάλεσμα. Δε θέλει να ακούσει κάποιον. Θέλει κάποιον που να το καταλαβαίνει!
Επιχειρήστε να του πείτε: «Έλα να δούμε μαζί τί είναι αυτό που σε κάνει να φοβάσαι» ή «Κι εγώ όταν ήμουν στην ηλικία σου φοβόμουν το ίδιο και μετά το ξεπέρασα σιγά σιγά με τη βοήθεια των γονιών μου»
Με αυτόν τον τρόπο, από τη μία, του δείχνετε ότι κατανοείτε αυτό που αισθάνεται και από την άλλη, νιώθει ότι δεν είναι το μοναδικό άτομο στον κόσμο που νιώθει κάτι ανάλογο.
2. Δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι!
Προσπαθείτε να σβήσετε το φόβο του, τονίζοντας του ότι δεν υπάρχει κάτι που να το εκθέτει σε κίνδυνο. Με το να αναιρείτε, όμως, το λόγο ύπαρξης του προβλήματος, δεν το εξαφανίζετε. Στην πραγματικότητα, υποτιμάτε την αξία της δυσκολίας που βιώνει. Μη ξεχνάτε ότι πρόκειται για ένα παιδί. Για εσάς δεν υπάρχει λόγος να φοβάται. Όχι, όμως, και για εκείνο!
Επιχειρήστε να του πείτε: «Έχω την αίσθηση ότι αυτή τη στιγμή είσαι λιγάκι ταραγμένος. Θα ήθελες να μου πεις τι είναι αυτό που σου προκαλεί φόβο;»
Είναι σημαντικό να ακούσει από το στόμα σας αυτό που αισθάνεται. Έτσι, θα του είναι και πιο εύκολο να το συζητήσει μαζί σας.
3. Άσε με να σου εξηγήσω για ποιο λόγο δεν πρέπει να φοβάσαι!
Θέλετε να του αναλύσετε με λόγια και επιχειρήματα ότι οι φόβοι του δεν ισχύουν. Με αυτόν τον τρόπο, όμως, δε το βοηθάτε. Οι εξηγήσεις σας, είναι οι δικές σας σκέψεις και αυτό που αναζητάτε στην πραγματικότητα, είναι οι σκέψεις του παιδιού σας!
Επιχειρήστε να του πείτε: «Καταλαβαίνω ότι αυτή τη στιγμή νιώθεις φόβο. Τι είναι, λοιπόν, αυτό που σκέφτεσαι όταν αισθάνεσαι φόβο»;
Ο ρόλος του συμβούλου δε θα δράσει αποτελεσματικά, καθώς αυτό που επιθυμούμε δεν είναι να μιλήσουμε αλλά κυρίως, να ακούσουμε και να κατανοήσουμε τις σκέψεις του παιδιού που φοβάται.
4. Σταμάτα να είσαι φοβιτσιάρης!
Ο σκοπός σας δεν είναι, φυσικά, να θίξετε το παιδί σας ούτε να το κάνετε να νιώσει άσχημα. Οι χαρακτηρισμοί, ωστόσο, και οι «ταμπέλες» ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μια κατάσταση την οποία το παιδί δεν προκαλεί ηθελημένα και δεν είναι υπεύθυνο γι’ αυτήν, μπορεί να το στιγματίσει και να του προκαλέσει ανυπόφορα συναισθήματα.
Με το να προσφεύγετε σε χαρακτηρισμούς, κρίνετε το «όλο» ενώ αυτό που το φοβίζει είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο.
Επιχειρήστε να του πείτε: «Καταλαβαίνω ότι αυτό σου προκαλεί φόβο. Θα ήθελες να μιλήσουμε γι’ αυτό;»
Είναι σημαντικό το παιδί να καταλάβει ότι ο φόβος που νιώθει είναι μια κατάσταση παροδική που αφορά σε κάτι πολύ συγκεκριμένο και που σε καμία περίπτωση, δε γενικεύεται στο χαρακτήρα του και στο σύνολο της προσωπικότητάς του.
5. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί φοβάσαι!
Ακόμα κι αν δε μπορείτε να καταλάβετε τι ακριβώς είναι αυτό που νιώθει το παιδί σας και πώς να το αντιμετωπίσετε, μην του το δείξετε. Παρουσιάζοντας το συναίσθημα του παιδιού σας ως κάτι παράλογο, ενισχύετε τη σύγχυση και το φόβο του. Κάντε το να νιώσει ότι το καταλαβαίνετε και ότι είστε δίπλα του.
Επιχειρήστε να του πείτε: «Θυμάμαι κι εγώ όταν φοβόμουν τα ζώα ένιωθα ακριβώς όπως εσύ! Θα δεις ότι με τον καιρό θα τα αγαπήσεις, όπως κι εγώ. Θα προσπαθήσουμε μαζί σιγά σιγά να έρθουμε σε επαφή με τα ζώα και θα δεις στο τέλος ότι μπορείτε να γίνετε πολύ καλοί φίλοι!»
Αναμφίβολα, η δική σας στήριξη και κατανόηση είναι το πρώτο που έχει ανάγκη οπότε, κάντε το παιδί σας να νιώσει ότι είστε μαζί σε αυτό που περνά και ότι μαζί θα το ξεπεράσετε!
Είναι σημαντικό να αντιμετωπίσετε την κατάσταση με ψυχραιμία. Να θυμάστε ότι τα δικά σας συναισθήματα αντανακλώνται στο παιδί σας οπότε, αν εσείς νιώθετε αγχωμένοι, θα το εισπράξει κι εκείνο. Σταθείτε δίπλα του ήρεμοι και δυνατοί και μη ξεχνάτε ποτέ ότι εκτός από στήριγμα, παραμένετε πάντα το πρότυπό του! Έτσι βοηθάτε το παιδί σας να αντιμετωπίσει τους φόβους του.