ΖΩΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ
Καμιά φορά ο χρόνος μας χάνεται σε ΘΑ. Αναβάλλουμε να κάνουμε πράγματα με τη δικαιολογία ότι αν θα τα κάνουμε αργότερα θα είναι καλύτερα. Έτσι αφήνουμε τις στιγμές να περνούν κοιτάζοντας τη ζωή μας από μακριά. Θεωρούμε ότι έχουμε άπλετο χρόνο να κάνουμε πράγματα βάζοντας χρονοδιαγράμματα. Φυσικά και είναι σημαντικό να θέτουμε μακροπρόθεσμους στόχους αρκεί να μη χάνουμε τους βραχυπρόθεσμους. Διαφορετικά μοιάζει η ζωή μας να κινείται σε έναν άγνωστο χρόνο γεμάτο από δικαιολογίες και φόβους.
Ελπίζουμε στο ΕΑΝ π.χ. εάν θα έχω περισσότερα χρήματα τότε θα χαμογελάω, εάν αγοράσω ένα μεγαλύτερο σπίτι τότε θα είμαι ευτυχισμένος όμως ξεχνάμε ότι το χαμόγελο και η ευτυχία δεν κρύβονται πάντα σε υλικές κατακτήσεις αλλά στην ανθρώπινη επαφή. Για παράδειγμα αν κάποιος μας πει ότι μας αγαπά, ότι είναι ευγνώμων που είμαστε δίπλα του, αν μας αγκαλιάσει, αν μας μιλήσει με ζεστασιά τότε ξαφνικά η ύπαρξη μας γεμίζει με ένα αίσθημα αγαλλίασης. Για αυτό ας επικεντρωθούμε στο πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε το παρόν γιατί αυτό μας ανήκει. Αν το αφήσουμε να φύγει τότε μοιάζει σαν να μην αφήνουμε τα κομμάτια του εαυτού μας να ενωθούν για να αποκτήσουν ολότητα.
Ας ανοίξουμε την καρδιά μας, το νου μας, την ψυχή μας και ας δούμε με νέα ματιά αυτό που υπάρχει μπροστά μας. Ας μην στρουθοκαμηλίζουμε και ας δούμε τον κόσμο με νέους διοπτροφόρους που ανοίγουν τους ορίζοντες μας και δεν μας περιορίζουν. Ας κάνουμε πράξη αυτό που έχουμε αφήσει πίσω περιμένοντας να βρεθεί εκείνη η αφορμή που θα μας οδηγήσει στη δράση. Ας δράσουμε τώρα με όλο μας το είναι, αφήνοντας πίσω δικαιολογίες και φόβους χαρίζοντας στον εαυτό μας νέα προοπτική και δύναμη για ζωή. Έτσι μόνο θα δούμε το δυναμικό μας να αναπτύσσεται και τη ζωή μας να παίρνει τη μορφή που της αξίζει. Και έτσι μοιάζει να ζούμε από την αρχή.