Κάποιες φορές νιώθω τη διάθεσή μου πολύ πεσμένη μ’ αυτά που συμβαίνουν γύρω μου και δεν μπορώ να δω τίποτα με αισιοδοξία; Πως μπορώ να αποφύγω την κατάθλιψη;
Η καθημερινότητα πλέον είναι γεμάτη με έντονες δόσεις αρνητισμού όμως η καταστροφολογία δε βοηθά πουθενά παρά μόνο οδηγεί στη θλίψη και στην κατάθλιψη. Είναι σημαντικό να δεις πώς μπορείς πρακτικά να διαχειριστείς τα θέματα που σε προβληματίζουν, ποια λύση μπορεί να βρεθεί, να δεις με κριτική ματιά την αρνητική καθοδηγούμενη ενημέρωση κάποιων Μ.Μ.Ε., να εστιαστείς και σε απλά πράγματα που μπορούν να σε χαροποιήσουν καθώς η χαρά δε βρίσκεται στα σύνθετα όπως π.χ. μια βόλτα στη φύση, το άκουσμα μιας αγαπημένης μουσικής, μια συζήτηση με ένα αγαπημένο σου πρόσωπο, μια αγκαλιά από τα αγαπημένα σου πρόσωπα, η ανάγνωση ενός αγαπημένου βιβλίου, εκφράσεις αγάπης και ευγνωμοσύνης που επαναφέρουν τη χαμένη αισιοδοξία.
Είμαι κρυφά ερωτευμένη με κάποιον εδώ και χρόνια όμως διστάζω να του το πω. Αν ήταν να γίνει κάτι θα γινόταν ή πρέπει να κινήσω εγώ τα νήματα;
Στη ζωή χρειάζεται να κάνεις αυτό που σε εκφράζει. Για αυτό και επικρατεί το σοφό ρητό που λέει ότι είναι καλύτερο να μετανιώνεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να κινηθείς προς την κατεύθυνση πραγματοποίησης των επιθυμιών σου εφόσον αυτές δε βλάπτουν τους συνανθρώπους σου. Έτσι λοιπόν αν δεν έχεις εκφράσεις το ενδιαφέρον σου εδώ και χρόνια, αναρωτήσου τι είναι αυτό που σε δυσκολεύει και τι φοβάσαι ότι θα γινόταν αν το έκανες. Εξάλλου αν δεν έχεις δείξει με κανέναν τρόπο ότι σε ενδιαφέρει τότε και η άλλη πλευρά δεν μπορεί να το γνωρίζει και πιθανόν να σκέφτεται όπως εσύ. Έτσι λοιπόν είναι προτιμότερο να κινήσεις τα νήματα για να δεις αν και η άλλη πλευρά θα ανταποκριθεί στο κάλεσμά σου.
Είμαι μητέρα δύο παιδιών που πάνε στις πρώτες τάξεις του δημοτικού πράγμα που συνεπάγεται χρόνο αφιερωμένο εκτός από τη φροντίδα και στη μελέτη τους και τρέξιμο για τις εξωσχολικές τους δραστηριότητες. Παράλληλα χρειάζεται να φροντίζω τους ηλικιωμένους γονείς μου που έχουν πολλά προβλήματα υγείας… Μερικές φορές νιώθω σαν να υπάρχω μόνο για τους άλλους…
Είναι φυσιολογικό να αισθάνεσαι έτσι καθώς έχεις εστιάσει στη φροντίδα των άλλων και λιγότερο σε σένα. Αυτό το οποίο χρειάζεται να κάνεις είναι να μοιραστείς τις ευθύνες που έχεις αναλάβει είτε με το σύζυγό σου, είτε με άλλα συγγενικά πρόσωπα, είτε με κάποιο άλλο πρόσωπο τα οποία θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στη φροντίδα των δικών σου ανθρώπων ώστε να μπορέσεις να αφιερώσεις χρόνο και στον εαυτό σου. Συζήτησε μαζί τους τον τρόπο που θα μπορούσαν να σε βοηθήσουν, καθιέρωσε συγκεκριμένη μέρα φροντίδας του εαυτού σου έτσι ώστε να γεμίζεις τις μπαταρίες σου με θετική ενέργεια. Όταν φροντίζεις εσένα, τότε μόνον μπορείς να φροντίζεις καλύτερα και τους γύρω σου.