Το “μάτι” έχει σε μεγάλο βαθμό σχέση με τα οικογενειακά μας βιώματα. Εάν από παιδιά ακούγαμε πως για τα αρνητικά πράγματα που συνέβαιναν έφταιγε το “κακό μάτι”, μοιραία το αναπαράγουμε. Το παιδικό βίωμα, σε συνδυασμό με το ότι τέτοιου είδους πεποιθήσεις μας κάνουν να νιώθουμε ότι διατηρούμε τη συναισθηματική επαφή με τις ρίζες μας, είναι αυτό που το κάνουν και δύσκολο να αποβληθεί.
Σε επίπεδο ψυχισμού, τι μπορεί να κρύβει μια τέτοια πεποίθηση;
Η πίστη στο “μάτι” συνδέεται με χαμηλή αυτοπεποίθηση και κακή αυτοεικόνα. Στην ουσία, αυτός που πιστεύει κάτι τέτοιο, φοβάται πως δε μπορεί να ανταποκριθεί σε ό,τι έχει αναλάβει να κάνει, γι’ αυτό και σε περίπτωση αποτυχίας αποποιείται τις ευθύνες του και το αποδίδει στο “κακό μάτι”. Όταν όμως θεωρείς ότι τα πράγματα δεν οφείλονται σε δικές σου επιλογές αλλά ορίζονται από “τρίτες δυνάμεις”, σημαίνει πως δεν είσαι σίγουρος για τον εαυτό σου.
Το “μάτι” σε ό,τι αφορά στην εξωτερική εμφάνιση τι μαρτυρά;
Η εξωτερική εμφάνιση σχετίζεται με την ανάγκη για επιβεβαίωση που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, είτε πολύ νάρκισσος είτε εξαιρετικά ανασφαλής σε σχέση με αυτήν. Και στις δύο περιπτώσεις βέβαια, την ευθύνη έχει σε μεγάλο βαθμό η οικογένεια, η οποία ως παιδί είτε τον “κανάκευε” πολύ είτε δεν τον επιβεβαίωνε αρκετά για την εμφάνισή του. Αποτέλεσμα, είτε να εστιάζει πολύ σε αυτήν είτε να έχει πληγωθεί από την απόρριψη και να το προβάλλει αντίστροφα.